Veda ettim sana,
Ne bir söz kaldı dudaklarımda,
Ne de dönüp bakacak bir cesaret gözlerimde.
Bir gidiş bu…
Kendini taşıyamayan bir kalbin
Son defa kendinden kopuşu gibi.

Gönlün dara düşsün dedim —
Çünkü dara düşmeyen, sevdayı anlamaz.
Ama yolun bana düşmesin…
Zira ben, artık seni karşılayacak bir “ben” değilim.

Bir vakit, adını dualarla anardım;
Şimdi, duanın bile adını unuttum.
Seninle konuşmak bir ömürdü,
Susmaksa şimdi bir mezar kadar sessiz.

Bazen rüyama düşüyorsun,
Bir gölgeden ibaret kalıyorsun orada.
Ellerinle değil, hatıranla yakıyorsun içimi.
Yine de gelsen —
Yine gitmeni dilerim.

Çünkü bazı yaralar,
Sarmak için değil, taşımak içindir.
Ben seni öyle bir yere koydum ki içimde,
Ne ulaşabiliyorum, ne silebiliyorum.

Zaman geçti;
Küllerim bile soğumadı daha.
Seni affetmek, seni sevmek kadar zor artık.
Ve ben ikisini de yapamayacak kadar yorgunum.

Eğer bir gün gönlün dara düşerse,
Bil ki benim sessizliğimdedir cezan.
Ama yolun bana düşmesin,
Çünkü ben, o yolun sonunu gömdüm —
Seninle birlikte.

Kadir TURGUT