2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
148
Okunma
Ne çok insan var kapımda,
Tarla ekmeye gelip biçmek isteyen.
Yoruldum ham insanların nefesinden,
Onları hep enselerinden görmekten.
Su muyum ben bardağınızda,
Şekil alayım her kalıbın.
Vurmak isterim suretlerine;
Böylesi insanlığın — acırım elime.
Kalsın gölgeleriyle baş başa,
O sığamadıkları evlerinde.
Ben sevgimi kuşlara dağıtırım,
Garibanların kollarına bırakırım.
Oturup nakış işlerim;
İncinmez böylece parmaklarım.
Şarkı söylerim kendime,
Nağmelerde titrer dudaklarım.
Evimi açtığım dost sandıklarım,
Sevgisizliğinize acırım.
Olmak isteyip olamadıklarınıza
ve sahteliğine iç dünyanızın.
T.B.B.
15.10.2025
Tablo / René Magritte – Not to Be Reproduced
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz