2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
109
Okunma
💔 SENSİZLİĞİN KÜLÜNDE
Bir keder iner sessiz omzuma,
Adını anmam, ağlar gecemden.
Bir düş gibi sönersin gözümde,
Yanar içim, duman her sözümden.
Bir hüzün çöker, örter sesimi,
Yalnızlıkla büyür nefesim.
Bir ezgi gibi susar hecemde,
Sensizliğe akar bu cesedim.
💦
Her susuşum yankınla doludur,
Her nefesin biraz eksiltir.
İçimde bir duvar, adın taşlı,
Yıkılmaz, çünkü seni gizletir.
💦
Ben seni duman gibi çekerim,
Tütüp yanarsın yine içimde.
Söz değil artık, yürek konuşur,
Sessizlik var — derin özümde.
💦
Bir rüzgâr eser, küller savrulur,
Bir anlık sızı geçer kalbimden.
Adın dokunur hâlâ geceme,
Bir dua gibi — sessiz derdimden.
💦
Bir yıldız kayar, düşer içime,
Karanlıkta bulurum yüzünü.
Ne umut ister gönlüm bu saat,
Ne de unutur sevdan izini.
💨
Bir sessizlik örter şimdi içi,
Ne eksik var, ne de fazlası.
Zaman dokur yaramın perdesin,
Aşkın kaldı — hayatın parçası.
💦
Alev almasın artık, külü kalsın elimde.
Ne yakar, ne söner —
Ama benimdir yine de.
🕊️ Not:
Bazı yangınlar küle döner ama sönmez;
sadece sessizliğini bulur.
Ve insan anlar ki… sevdanın en derin hâli,
artık yanmamakta saklıdır. 💔
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz