0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Vuslat Deminde
İstersen ağlat cân-ı ömrümü,
Neyleyim sensiz geçen dem-i ömrümü.
İstersen kes nefes-i varlığımı,
Sensiz nefes alsam, neyleyim ömrümü.
İstersen kes rızk-ı hâlimi,
Sensiz lokmalar gelse, neyleyim halimi.
Ben seninle var oldum, sebeb-i vücûdum sen oldun,
Yoksun amma varlık sebebim yine sen oldun.
Hânemin köşesinde adını zikr eylerim,
Esen bâd-ı sabâdan, turnalardan seni sorarım.
Olmadı… olana “Ahmed-i Muhtar” dedim,
Olmadı… “Gül” dedim, “Güllerin Serveri” dedim.
Ve hep sevdim, sevdim, Sen dedim,
Vuslat deminde, son nefesimde dahi Sen diyeceğim.
