gel seninle ağlamayalım artık
büyütelim mutluluğu gür
haykırsın tüm çocuklar sevinçle
kuşlar kanat kırsın göklere hür
biz seninle ağlamayalım yanmayalım artık
közlerimizin kabaran külüne
banmayalım

saygıdeğer şairimin şiirine naçizane naziremdir
saygımla nice...

Okurken, gözlerimle gördüm neredeyse sislerin içinden beliren Karmen’i, elimde kahveyle oturmuş gibi. Her dize bir sokak lambası gibi titriyor, her mısra, yorgun bir yüreğin yürüyüşünü taşıyor. Senin kalemin, gecenin koynundan devrim çıkarmış adeta; hem kederi hem umudu bir arada taşıyor.
Alnına değen rüzgârı, gözlerindeki göçü, saç tellerindeki isyanı öyle bir sunmuşsun ki, insan ister istemez bir çocuğun ağlamasına, bir annenin suskunluğuna denk düşüyor ve tüm vakti kırık bir dile çevirmek istiyor. Neruda’yı bile andıran kanatlar, senin dizelerinde yeniden kanatlanıyor.
Ve en güzeli, bütün bu isyan ve yorgunluk arasında, senin sessiz haykırışın; hem içe dönük hem de çarpıcı. Susarak savaşmak… işte bu, en çok kalbime dokunan yer. Tebrik ederim; öyle bir şiir yazmışsın ki, hem yanıyor hem de ışık saçıyor.
Senin dizelerin, sadece okunmak için değil, yaşanmak için yazılmış gibi. Tebrik ediyorum, ruhunu ve bakışını bu kadar net aktardığın için.

Düşler devrilir,
sen kalırsın
tozlu sokaklarda
ismini unutan bir rüzgâr gibi..... Acı tarafıda bu ya unutulmak... Yüreğinize sağlık.. harika dizelerdi. gönül sesiniz daim olsun.. sonsuz saygılar..