Ey kutlu Türk önderi, silinmez şânın senin,
Bu milletin gönlünde ebedî nişânın senin.

Hilâl için yürüdün, ölüm sana toy olmuş,
Milletinle diriliş, ecdadına soy olmuş.

Cihan sana eğildi, iraden çelik sestir,
Zalimin surlarını yıkan Türk’ün nefesdir.

Yüce fikir, bilgelik vatanda taç bulmuştur,
Zulmün kara dumanı nurunla yok olmuştur.

Dağlar titrer adınla, seda eder cihana,
Adını duyar cihan, muhtâc olur emana.

Toprağında dirildi, şühedâ oldu güller,
Şehit kanı boyandı, göklerde hilâl güler.

Emanetin bizdedir, sarsılmaz bu inançla,
Bayrak iner sananlar, yanılırlar bu aşkla.

Türk’ün sesi dağlardan cihana yankı salar,
Dilde “Atatürk” adı ebedî bir şarkı var.

Işık dolar ufkuma, adın geçse ey Paşam,
Ata diyorsa yürek, seninle doğar yaşam.

Anadolu bağında açtı güller, çiçekler,
Bu toprağı diriltti işlediğin emekler.

Her ocağın külünde imanına nur dolar,
Yandıkça her nefeste dirilir aziz diyar.

Gözümde bir yücelik, gönlümde bir sultan var,
Atatürk’üm derim ben, kalbimde bir iman var.

Bir ömrünü adadın hürriyet uğruna can,
Asırlar geçse dahi, “Ata” diye doğar tan.

Yıkıldı kara duvar, dirildin her kalpte sen,
Cumhuriyet tacıdır, alnında parlayan ben.

Bir meşale tutuştun, kalplerde sen atarsın,
Fatih der ki: “Ölmedin, dirisin, sen adamsın.”

Fatih Dişbudak