Bugün bir kez daha öğrenmiş oldum,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.
Tepeden tırnağa küfürle doldum,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Gerek yok, arama, çıkar karşına;
Çekip vuracaksın, değmez kurşuna.
Saygısı yok puştun millî marşına,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Böylelerini ben insandan saymam,
Vallahi it diye kapıya koymam.
Sabahtan akşama dövsem de doymam,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Üç beş kuruşu var, adamım sanar,
Yaradan hep beni bunlarla sınar.
Yüzüne tükürsem, el beni kınar,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Ağzından tek cümle çıkması yeter,
İstemediğin tüy burnunda biter.
Adam katil olur, hapiste yatar,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Şeytana uyup da kanına girsem,
Dilinden tutarak yerlere sersem.
Hak ettiği neyse fazlaca versem,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

Çok bekledim, tek laf bana da etsin,
Dersini vereyim, çekip de gitsin.
Sen yavşak da değil, vallahi bitsin,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

İsrafil’im, uyma ite köpeğe,
Etek giyse yazık olur eteğe.
Yal verecem amma kıymam kepeğe,
Şerefsiz her yerde şerefsiz imiş.

05/10/2025
İSRAFİL BİLİCAN