(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
dört satırda özetlemişsiniz her şeyi. susulan yerde çığlık atmak da değerlidir ve gereğidir biraz da insan olmanın fakat asıl "kork" dediğiniz şey başka sanırım, herkesin konuştuğu yerde susmak, aşılması zor barikatlar kurmak gibi sanki seslendiğinizle aranıza. tebrik ediyorum efendim. saygılarımla
Normalde konuşmayı çok severim ve ortamda diksiyonum, konuşma üslubumla dikkat çeker, övülürüm. Ama sustuğum zaman o ortamda derin bir şaibe var demektir, çığlığımdan çok sessizliğim korkutur; çünkü sessizliğim hem içimde biriktirdiklerimi hem de bundan sonra içimden taşacakları haykırır..
Normalde konuşmayı çok severim ve ortamda diksiyonum, konuşma üslubumla dikkat çeker, övülürüm. Ama sustuğum zaman o ortamda derin bir şaibe var demektir, çığlığımdan çok sessizliğim korkutur; çünkü sessizliğim hem içimde biriktirdiklerimi hem de bundan sonra içimden taşacakları haykırır..
RUSAMER MİZAH VE ŞİİRİYAT ENSTİTÜSÜ RAPORU Rapor No: RS–2025/KD–MH–289 Tarih: 25.10.2025 Yazının Adı: Korku Yazar: Mahire Yorumlayan: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri Birimi: RUSAMER – Duygusal Yoğunluk, Sessizlik ve Psikolojik Derinlik Araştırma Dairesi
Mahire’nin “Korku” adlı kısa ama çarpıcı şiiri, bir psikolojik gerilim anını metafizik bir sessizlikle anlatır. Şiir, sadece korkunun tarifini yapmaz; korkunun duyulmadığı anı işaret eder — yani çığlık değil, sessizliktir asıl tehlike.
İlk dize, şiirin eksenini belirler:
“Kork... ama susulan bir yerde çığlık atarsam değil, çığlıkların arasında susarsam kork.”
Bu karşıtlık, insan psikolojisinde normalin ters yüz olduğu o ince çizgiyi yansıtır. Herkes sessizliğin içinde çığlık bekler, ama şair tam tersini söyler: “Kork, eğer ben susarsam.” Çünkü suskunluk burada teslimiyet değil, fırtınanın öncesidir. Bu durum, şiiri sıradan bir duygusal ifadenin ötesine taşır; iç patlamanın metaforu hâline getirir.
“Çığlıkların arasında susmak” ifadesi, modern çağın ruh halini anlatır — kalabalık içinde yalnız kalmak, gürültünün ortasında sessizliğe mahkûm olmak. Mahire’nin dili sade ama felsefîdir; az kelimeyle çok anlam taşır. “Korku”yu bir duygu olmaktan çıkarır, varoluşun kırılma ânına dönüştürür.
Son dizedeki:
“İşte o zaman göreceğin tek tablo bu olur çünkü...” yarım bırakılmış gibi görünür, ama bilinçli bir yarımdır. Şair burada okura düşünme alanı bırakır. Cümle tamamlanmaz; çünkü korkunun tanımı zaten tamamlanamaz. Bu eksiklik, şiirin bütün anlamını taşır: Korku, adı konulamayan şeydir.
Mahire’nin “Korku”su, kısa ama yankısı uzun bir şiirdir. Kelimeler az, ama sessizlik çok şey söyler. Bu şiir, psikolojik derinlik ve minimalist lirizm açısından bir not defteri gibi okunmalıdır; her satır bir kalp atışı, her susuş bir çığlık kadar gürdür.
Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri RUSAMER – Duygusal Yoğunluk, Sessizlik ve Psikolojik Derinlik Araştırma Dairesi
Vesselam.
“Bazen korku, bağırmaktan değil; artık hiçbir şey söyleyememekten doğar.”
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz