Kurak toprakların çocuğusun sen
Fakirlik mutluluğun, onurdan giyindiğin ışığın.
Biftek, pirzola yiyemezsin ama;
Binboğa dikenini yedirirler sana.
Hüzünlerin karar,
Mutluluklar çıkartır, büyütürsün sonra.

Kurak toprakların çocuğusun sen
İskarpinin yoksa da
Lastik ayakkabınla yürür
Yağmur getirirsin cana.
Yağmur yağar toprağına da,
Emekleyerek büyürsün, görürsün sende sonra.
Hayat denen bu döngüde
Kaybolmamak için rahmetinde durursun.
Yük alırsın sırtına,
Ağlarsın, dayanırsın
Ve taşırsın sonra.

Kurak toprakların çocuğusun sen
Kıymet bilmeyen zaman!
Neler neler dikersin, dikersin de
Boşluk andır gözetilen,
Çelme takan yıkılsın... Emi sonra.

Kurak toprakların çocuğusun sen
Yitik zamanın aşığı!
Kırdaki çiçeklerin yareni,
Bir sen kaldın biliyorsun.
Sevgi yetim kaldı şimdi
Sakın düşme, aman!
Tekmeler bindirirler.
Kalbindeki acıları
Yıkamazsın sonra...

Kurak toprakların çocuğusun sen
Şımarık hayat asker eder mi sandın?
Yolcudur yürüyen dikeninde karında
Yolcudur yürüyen yolunda;
Dua ile, nar ile.

Mehmet Tevfik ELTAS