5
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
190
Okunma
Bu şiirim, Ömer Ekinci Micingirt’in ’Yolcu’ adlı eserine naziredir.
’Yolcu’da anlatılan kaybolmuş ve çaresiz yolculuk temasına paralel olarak, ’Kolcu’ başına buyruk, hoyrat ve yolunu kendi kurallarıyla çizen bir karakteri işlemektedir.
Şiirin tekrar eden dizeleri ve imge yapısı, orijinal eserin ritim ve atmosferine uygun olarak oluşturulmuştur.
Kolcu ki başı buyruk
Estiği yerde savruk
Uçuyor hüsnüzanı
Girdapla ıstırapta
Ruhunu görenler yok
Derdi: akıl veren çok
İzan şiş, karnı da tok
Kol cühala sivri ok
Davayı gözüne sok
Kolcu ki başı buyruk
Kolcu ki başı buyruk
Gözler kör, yollar ayrık
Uçuyor hüsnüzanı
Makus talihte firak
Yolu hile hep tuzak
Vicdanın yeri çorak
Kol çapula sivri ok
Davayı gözüne sok
Kolcu ki başı buyruk
5.0
100% (12)