Göklerde bir ses yankılanıyor gecenin koynunda,
Kayıp yiğitlerin ayak izleri bozkırda.
Rüzgar taşır eski destanların kokusunu,
Nereye gitti Gökbörüler, nerede ışığımız?

Dağlar sessiz, vadiler boş, nehirler durgun,
Ama kalbimiz yanar, gözlerimiz arar.
Bir zamanlar atlılar geçerdi yıldızlar altında,
Şimdi sessizlik, yalnızlık kapladı her yanı.

Ey milletin kahramanları, hatırlat isimlerinizi,
Bozkurt rehberiniz, yıldızlar şahit olsun.
Geçmişin gücü, geleceğin umudu sizde,
Nereye gittiniz, ey yolun bekçileri?

Atların toynak sesi yok, davullar sustu,
Ama yüreklerimiz hala çarpıyor hızlı.
Her uluyan kurt, bir çağrıdır özgürlüğe,
Her gökyüzü yıldızı, bir hayaldir bekleyene.

Uzak diyarlar ağlar, rüzgâr fısıldar,
Bozkırın ortasında yankılanır isimleriniz.
Kaybolan Gökbörüler, dönün geri,
Yolumuz sizden sorulur, ışığımız sizsiniz.

Dağların tepesinde kar, vadilerde sis,
Ama umudumuz her zaman parlaktır.
Bozkurt’un uluması yankılanır göklerde,
Dinleyin, ey yürekler, sesimiz size seslenir.

Geçmişin öyküsü taşlara yazılı,
Her nehir, her ova bir sır taşır.
Gökbörüler uyandı mı, yeniden kalktı mı,
Bizimle birlikte mi, yoksa hala uzaklarda mı?

Ey yiğit ruhlar, yemin edin toprağa,
Yemin edin atalara, yemin edin güneşe.
Bozkurt’un rehberliğinde birleşiriz,
Ve karanlık geceler aydınlanır yeniden.

Gökbörüler, neredesiniz ey cesur eller,
Atların gölgesinde saklı mı kaldınız?
Her adım bir destan, her nefes bir ağıt,
Ama biz bekliyoruz, gözlerimiz ufukta.

Rüzgârın fısıltısı, geceyle yarışır,
Kayıp isimlerinizi çağırır yükseklerden.
Gökbörüler dönün, yolunuzu bulun,
Ve yeniden doğsun özgürlüğün sesi.

Vadilerden, dağlardan, bozkırın her köşesinden,
Bir yankı gelir: “Biz buradayız, unutulmadık!”
Gökbörüler uyanır, atlar koşar,
Bir milletin yüreği, yeniden çarpar gururla.

Gökyüzüne bak, yıldızlar bize rehber,
Her ışık bir umut, her adım bir tarih.
Nereye gitti Gökbörüler, ey yolun bekçileri,
Biz sizi arıyoruz, gelin, yolumuzu gösterin!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(30 Eylül 2025)