Nedir bu hengâme, ey yolcu!
Gören seni mülk’e, Mâlik sanacak
Bunca gayret bunca çaba söyle ne için?
Sanma ki âlemi Bâki kalacak

Hele bir düne bak, nerede atan?
Senden farklı mıydı toprakta yatan?
Ey metayla yatıp metayla kalkan!
Seni tanıyan âleme, sâki sanacak

Derdi tasayı terk et, eyleme figân
Sanma ki tesadüf, her iste var nizâm
Ne fazla ne noksan, ölçülü mizân
Tefekkür eyle, seni yaradan! başıboş mu salacak?

Mağrur olma, gücün yetmez sivrisineğe
Akıbet konursun, el ayaksız bineğe
Ref ederler, kapısız, penceresiz konağa
Tek varın, iki arşın bez olacak

Telkinin suale, eder mi fayda?
Yaptığın, ettiğin alınmış kayda
Yatarken âzabın, kefaret say da
Mahşerde hesabın, ağır olacak!

Alır mı bilmem seni huzura
Haşr olur musun o kutlu Nur’a?
Nefes verince, İsrâfil sur’a
Bedenin üryan; kalbin taş olacak
Ey Gül kitabından