Ne mutlu olmamışız, ümmetim diye
Kurulmuş düzen, din yok, bilmem ki niye?
İnandık mı tek hakikat, ilimdir diye
Sormadan edemiyorum, bilmem ki niye?

Küffâr bile savaştık, Râb’leri ile diyor
Birileri şanlı tarihi siliyor
Tevhidi bozmadan, yenilmez, görüyor
Ezanı susmadan, girilmez, biliyor!

Analar kınalı kuzu Kurban verirdi
Ölüm bile şeb-i arus gelirdi
Öyle şanlı idi ki; Cihan bilirdi!
Öyle asil idi ki; Eman verirdi!

Nasıl bir oyundur, nasıl bir tuzak
Akifler sürgün, Atıflar tutsak !
Kardeşlik yok, lisanlar yasak !
Konuşmak yasak, dinlemek yasak, okumak yasak

Hani nerede çağ kapatıp, tarihler çizen
Medeni olmuştu artık, cıbıldak gezen
Küpün içindeki idi dışına sızan
Ahir zamanda yoksa, bu muydu düzen

Eğriler doğru olmuş doğrular eğri
Tutmaz düzen bozulmuş, alemin nevri
Lütuf bilmişiz lozan’ı, sevr’i
Abdullah’a hasım olduk, dostumuz Henry!

Yolumuz yol değil, budur hakikat
İrfan mıydı yoksa biz miydik sakat
Ya Râb hatamız neydi, neydi kabahat
Nerede o eski, Namlı, şanlı safahat
Ey Gül Kitabından