Elimde su dolu krom bir bardakla
Yuvarlandım Salacak’ tan aşağıya
İçimde hapis kızın şangırtısını
O sabah bütün İstanbul duydu


Ellerimin titrekliği suları salladı Üsküdar’ da
Şehrin bozacıları yeni dalmıştı ki uykuya
Kulenin kapısına dayandı kediler
İş birlikçi martılar yüreğimi tartaklamak için
Gökyüzünde volta attılar


Gergin bir buluta kaydı umutlar
Yağmalanmak nasıl olurun portresiydi
Kulenin günlüğü
Mahpus harflerin kilidini aradım her sayfada
Bir kuğu kanadıyla yazılmıştı alın yazım
Masmavi sularda parlayan
Bembeyaz bir gelindim


Sol dizimi çürütüyordu merdivenlerin küfü
Çocuksu sevinçlerimi tavana astığımda
Kedilerin miyav sesi gittikçe artıyordu
Yüreğimin;
Kaç bin parçaya
Bölüneceğini konuşuyordu
Tepemde martılar


Yetinmeyi bilmiyorsun İstanbul
Pare pare olsam da biliyordum
Sana yetmedim yetmeyecektim


Sulara şen bir mizaç giydirip
Bir sofra kurmak fikri neşelendirdi benliğimi
Tavandaki askıdan çocukluğumu alıp sulara yaydım
Ne de olsa Salacak’ taydım
Kedi hırıltıları ve martıların kıskançlığı
Umurumda mı sanki
Sevgilim
İstanbul’ un kollarındaydım


Maviliğin kedersiz kulacında
Özgürlüğü aradım
İçimdeki kıza tersti bir kuleyi çardağa dönüştürmek
Belki İstanbul böyle istiyordu
Beni kız kulesi halimle seviyordu


Kediler ve martılara gelince
Ciğerimi verirdim beni sevselerdi
Akşam olunca yemeğe çağırmayı bile düşündüm
Sökülmüş hikayelere özenmeselerdi


Elimde su dolu krom bir bardakla
İstanbul’ un sularına karışmıştım
Aşıklar suda boğulmasın diyen Hüdayi’ ye
Amen diyen Bizans’ tım


Patlıcan kızartması seviyordu İstanbul
Yanında cacık ekmek
Doğuya dönüyordum yüzümü
Batıyordun sen
Küsüyordun İstanbul


Anlamıyordun;
Bir kızın çardaksı mutluluğunu
Ve ben sevgilim
İçinde mahpusluğumu

ŞuLeCan