Gözlerin yorulduğunda karanlığa bakmaktan,
Ve kalbin sustuğunda acıya dayanamaktan,
Her nereye gitsen, hangi yolda kaybolsan,
Bulursun beni, kırılmış bir şarkının içinde…

Ben sustum, sen duymadın,
Ben kaldım, sen gitmeyi seçtin,
Ama bil ki; ne zaman çaresizliğe düşsen,
Bir yerlerde ben yine sana dokunurum gizlice.

Bulursun beni bir sigaranın dumanında,
Yarım kalmış bir cümlenin ucunda,
Gece yarısı yankılanan bir şarkının
En acı nakaratında…

Gidişinle yandım, gelişinle yanmadım,
Kalbimde bıraktığın boşluğu kimse tamamlamadı,
Ve sen sandın ki unuturum,
Oysa ben, her gün seni hatırlaman için acılarımı sakladım.

Bir gün aynaya baktığında gözlerinde kaybolursun,
Bir gün kelimeler yetmez, sessizliğe mahkûm olursun,
İşte o an…
İşte o an bulursun beni;
Kalbinde kanayan en derin yerinde…

Geceler sana ağır gelir, uykular haram,
Bir yanın hep eksik, bir yanın hep paramparça,
Ararsın beni,
Sesimi duyamazsın ama nefesimi hissedersin yalnızlığında.

Bir şarkı çalar, kalbine dokunur,
Benim adımı söylemez belki,
Ama sen bilirsin;
Her notası, her sözü benimle yanar…

Gözlerinden süzülen yaşlarda bulursun beni,
Titreyen ellerinde, susan dilinde,
Kaçsan da, unutmaya çalışsan da,
Kalbine kazınmış adımda bulursun beni.

NAKARAT

Gözlerin, gecenin karanlığında ışık ararken,
Yüreğin, kendi sessizliğinde boğulurken,
Bir an gelir…
Her ne tarafa dönsen, karşında ben olacağım.
Çünkü kaybolduğun her yolun sonunda
Bulursun beni.

Uykular haram olacak,
Geceler sana ağır gelecek.
Kalabalıklarda bile yapayalnız kalacaksın.
Ve sen sandığın her unutuluşta,
Birden aklına düşeceğim.

Bir şarkı çalacak, ismime değmeyecek belki,
Ama sen bileceksin;
O şarkı benim için yanacak,
Senin için ağlayacak.

Ve sen…
Bir gün gerçekten tükenip,
Kendini ararken bulamayacaksın.
Çünkü kaybettiklerin içinde en çok ben olacağım.
İşte o zaman anlayacaksın,
Sevdanın en gerçek hâli bendim,
Ve sen,
En çok bana ihanet ettin.

Yine de bil…
Bir gün kendini ararken,
Kendini kaybederken,
Kendini unuturken,
Çaresizliğin tam ortasında,
Bulursun beni.