Şöyle bir dönüp de maziye bakın,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.
Sıra bana gelmez demeyin sakın,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

İstersen bey olun, istersen paşa,
Ölüm saatini şaşırmaz haşa.
Paran, malın, mülkün, her şeyin boşa,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Saraylar yaptırsan, köşkte otursan,
Her gün bal kaymağa lokma batırsan,
Yiye yiye şu dünyayı bitirsen,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

İnsan bir fanidir, gerçekse ölüm,
Yaşarken çektiğin sadece zulüm.
İster padişah ol, istersen zalim,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Göremedim henüz baki kalanı,
Arayıp ölüme çare bulanı,
Zamanı durdurup vakit çalanı,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Dünya bizim için geçici mekân,
Gösterin var ise kazığı çakan.
Uydular yapanlar, uzaya çıkan,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Nerde Firavunlar, göğe ok atan,
Nice servetine servetler katan,
Paraya taparak üstünde yatan,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Hayat bir tiyatro, ölüm son perde,
Rabbim düşürmesin çekilmez derde.
İster havada ol, istersen yerde,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Hayat ağacından düşer yaprağın,
Koyarlar altına kara toprağın.
Yaşıyorken seçmek lazım durağın,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

Ebubekir, Osman ve de Ali’ler,
Ömer’ler, Hamza’lar, nice veliler.
“Çok yaşarım, ölmem” sanan deliler,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

İsrafil’im yalnız Rabbime kulum,
Önderim Muhammed, İslam’dır yolum.
Kur’an’dır kitabım, kanadım kolum,
Kimler gitti kimler kaldı dünya da.

İSRAFİL BİLİCAN
18/09/2025