(Sevdim... biraz bedenimle, ruhum hiç bilmediğim bir yerde)

Sihirli bir değnekle dokunsam,
Ölmeden ruhumu sulayabilsem
Açar mıydım?
Yeniden doğar mıydım?
Yeşerir miydim bir daha

Tarifsiz sevgilerle
İçimden ışıklar çıkarıp,
Çürümüş bedenimi, aydınlatacağım
Ama yanmadan, nar- ı leyl gibi susa, susa

Korkak bedenim,
birgün dikeceğim seni
ruhumun derinliklerine...

"Neden hiçbirimizin kalbi yok"?

Kelepçeler takılı gözlerimizle
Yetimhane’ nin avlusuna
Kalplerimizi mi astık biz?

Hiç düşünmeden, kolayını seçtik,
Önce öldürdük içimizdeki insanı
Acımadık, sonra bir, bir herkesi...

Sanki silueti biryerlerde unutulmuş
Bi’ çare ölüleriz

Sevdiğimiz güneşimiz
günlerimiz ahuzar’ a "CEHENNEM’

Duman rengi koynumuza
Sevdalarımızı sığdıramadık biz...

Hayallerimizin rengini kanattık
Gülüşlerimizin boğazını sıktık
Masumiyetin sonsuz denizinde
Timsah gözyaşlarımızı yuttuk

Aşklarımızı sıyırıp
iğnenin deliğine
taktığımız günden beri,

Kendi hikayelerimizin
ilmeğinden
biz geçiremedik kendimizi...

Acılarımızı, söküklerimize dikerken
Kendimize Aşk simsarlarını seçtik
Hani bi’ tarafımız, eksik diyorduk ya
Biz tabuttaki vicdanımızı, ters çevirdik

Unuttuk İçimizde bir yerlerde
Leyla ’nın leylak gülüşlerini
Tutturamadık yıldızların kollarına
Kumaş, kumaş biçtiğimiz sevgileri

"Vay anam vay " bir pamuk ipliği kadar, kalmamış bu dünyada ağırlığımız,

İntihar gülleri ellerimizde
Sevdalara taklalar attırırken
Kaderin arka bahçelerinde

Kendi kanatlarımızı
Sonsuzluğa açıp
Uçuramadık içimizdeki kelebekleri...

" Neden hiçbirimizin kalbi yok"?

Kelepçeler takılı gözlerimizle
Yetimhane’ nin avlusuna
Kalplerimizi mi astık biz?

Hiç düşünmeden, kolayını seçtik
Önce öldürdük içimizdeki insanı
Acımadık, sonra bir, bir herkesi...

mesutkuntan