Düşünceyi dişledim,kızıl elma kokulu
kafdağına ulaştığımda düşürdüm,düşkünlüğümü;başım erdi muradıma
bekleyişlerime ekledim,eksik yanlarımı yamaladım sana gökyüzü
aya tutundum,yıldızlara bölündümgalaksilere savurdum
dördüncü boyuttu;durdumçömeldimyüzsürdüm
sefilliğime,sefran

eskitmedi zaman beni;bende bensiz yaşayanı
terketmedi çığlığım;sesime renk kattı,sessizliğim sensiz

düşlerimi kovaladı;uykusuz gecelerim
düşüncemi erteledi;kabus,kaos
kurgulamağa yetmedi yitirdiklerim
kuyusuna düştüm yusuf’un
karanlıktan varettim seni el yordamı
dil yongası,gül goncası

yılgınlığımsın;yenilgimsin,yergimsin,yenileşemediğim
yineleştiğim ezberimsin...
yanılgımısın;yalın,yalı,yal
acıkmışlığım;doyumusuz canavarımsın
çiğerimi söken,dikişsiz yaramsın kanamayı unutmuş
döl yatağımsın;kurumuş
kurşun tadısın,damağımda filizlenen,bal peteği
durgun suyumsun;yosunum,yosmamsın
yaslı bakışlarına sığındığım,arımsın
namusumsun benim !
kayıp elim;kırık kolumsun
yalpalayan darımsın
asılamadığım çürük ipimsin,ipsizliğim
sapsızlığımsın hesapsız...
somut delilimsin,delişmen sevdamın
soyut tablomsun,yarım yamalak
caresiz rengisin,kılıç kızılı
keskin dudak yarası,kabuk bağlamış
abuk sabuğumsun,salınan günüm,salıya sarkmış
ertelemelerimsin;terli elimsin,tedirginligim
temize çektiğimsin;avuçumdaki kaderi çizilmişliğim
kimliksiz kişiliğimsin,kayıp
ayıp utanmasızlığımsın,çırılçıplak
çapkın göz atışımsın,şehla bakışım
şahı merdanımsın vesselam

baldıran otundan süzülmüş
ölümüne sevdalanmamsın
tabutluğumsun;hücre hücre
onarılmaz usumsun,deli divane
kabusumsun,düşlerime atılmış düşeşsin
kapıları sökülmüş
kaleleri yıkılmış
kellesi alınmış,gövdesiz,taçsın
güldeste nefessin


Volkan Kemal

Bu öyküsel düttürü, abus sabuk vede anlaşılmayanlara, anlamsızlara adaklanmış...tüh anlatamadım gene