Kalbimin sesi

Acımak değil bu, sevginin özü,
Yüreğimden geçer duygunun sözü.
Dilimden dökülür her kelime tek,
Bıkmam, usanamam, severim gerek.

Belki de sevmekmiş sessiz bir yanıt,
Gözümden anlardı anlayan kanıt.
Kırılmak kolaydır, susmaksa yara,
Ben yine sustum da, kırmadım ara.

İçimde büyüdün hiç dile gelmez,
Sevdamı taşıdım, yük bile denmez.
Beni bilme, yeter aşkı tanı sen,
Ben seni kendimden bile gizlerken.

Bir gün anlarsan ki, seven var hâlâ,
Durma koş gel ne bekliyorsun daha.
Seni içimde sabırla bekledim,
Neye değdi deme, aşk budur dedim.

Bir dokunuş değil, ömür ister bu,
Sevgi kolay biter geçici duyu.
Benlik değil, “biz” olmaktı dileğim,
Sen fark etmesen de bendin kaderim.

Ne zaman istersen dön, kapım açık,
Sevgi kin tutmaz ki, yüreğim ılık.
Ben seni affettim içten, derinden,
Gelişin bayramdır, gidişin sükûn.

Sevgi yalnız kalmaz, çağırır seni,
Bir gün döner dolaşır bulur beni.
Ne sen eksildin bende, ne ben senden,
Biz sadece sustuk, yandık her neden.

Aşkı anlatamam kelimelerle,
O yaşanır sadece kalpten kalbe.
Bir dokunuş yeter, dolar her hece,
Seninle anlam bulur her çırpınış.

Gözlerim dalınca eski yarına,
Bir tebessüm düşer her ayrılığa.
Unutmak sanılan alışmak imiş,
Seni dualarıma yazdım, bilmiş.

Şimdi de sorsalar “neden böylesin?”
Derim ki: sevdim de, incitmeyesin.
Acımak değil bu, sevgi hâlâdır,
Sevmekmiş susarak, belki de ahtır.

Hakkı kalabalık