0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
54
Okunma
Beni sonbahar diye çağırıyorsun,
Birden üşüyor tüm sokaklarım;
Adımlarım yaprak gibi savruluyor,
Kime gitsem yarım,
Kime sorsam sessiz.
Beni sonbahar diye çağırıyorsun,
Gölgeler uzuyor, günler kısalıyor;
Acı derinleşiyor içimde,
Bir köşede çocukluğum kalıyor,
Elinde yırtılmış uçurtmalarla.
Beni sonbahar diye çağırıyorsun,
Hatıralar ağırlaşıyor dallarımda;
Kırık bir dal gibi eğiliyorum,
Ne göğe yükselebiliyorum,
Ne toprağa kök salabiliyorum.
Beni sonbahar diye çağırıyorsun,
Gözlerimde bir yangın kalıyor,
Dudaklarımda küllenen sözcükler;
Kimse bilmesin istiyorum,
Ama herkes anlıyor.
Belki de haklısın sevgilim,
Benim mevsimim hep eksik;
Bahar uğramaz olmuş yüreğime
Ve ne zaman gülmek istesem,
Başka bir Eylül başlıyor içimde.
Özlem SABA Şiirleri
5.0
100% (1)
