Biliyor musun sevgili
Seni tanıyışımın
On sekiz bin altı yüz
On beşinci gününde
Albümde solmuş bir resmine
Bakarken çaresiz
Anılar tazeleniyor bir anda
Lise sondaydık ikimizde
Teneffüsleri iple çekerdik buluşmak için
Bir katıksız sevdaydı
Yaşanan oysa
Ben yetmişe yaslandım
Sen altmış yedi
Aklımda, fikrimde yine sen varsın
Eskiden olduğu gibi
Yine kara gözlerinde
Kaybolmak istiyorum aşk diye
Bir onulmaz yaradır
Yürekte kalan oysa
Sen başka şehirlerde
Başka bir sevda sarmalında
Belki
Unuttun bile beni
Aklına bile gelmiyorumdur
Belki de

Öyle de olsa sevgili
Seni tanıyışımın
Sana tutkunluğumun
18.615’nci gününde
Bir yalnızlık senfonisi
Çalarken zaman
Büyüdükçe büyüyor hasretim
Özlem sancıları sarıyor tüm bedenimi
Ne senli anılar
Ne de senden kalan bergüzar
Mutlandırmıyor beni
Eskisi gibi
Ne zaman
Sokağından geçsem
O eski evin balkonlarında
Seni arar gözlerim
Seni oralarda görmek
Milyonda bir ihtimal olsa da
Bu gün yine geçtim
Seni yitirdiğim şehrin
Özlem kokulu sokağından
Eskilerden
Esnafta kalmamış tanıdık
Merhaba diyeceğim
Kimse yok buralarda

Belki de sevgili
Sen beni
Ben seni görmeden kapanacak bu perde
Ben seni
Çok sevdim amma
Sense
Benim tarafımdan çok sevildiğini
Hiçbir zaman
Bilmeyeceksin
Şimdilerde
Bir roman yazıyorum
Aşka sevgiye dair
Adı da
"Bir sevda böyle bitti" olacak
Sen sevildiğinden habersiz
Ben gözlerinde tutsak

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ