0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
65
Okunma
Şair, hayatın bazen emek verip beklediğinde karşılık vermediğini, doğru ve saf olmanın bile yanlış anlaşılabileceğini anlatıyor. İnsan ilişkilerinde sessizliği ve sabrı önemsiyor, fakat bu çabanın her zaman karşılık bulmayacağını vurguluyor. Aynı zamanda zamanın geri gelmeyeceğini, gençlik ve güzelliğin geçici olduğunu hatırlatıyor. Okuyucuya, yaşarken değerini bilmesini, neye ve kime zamanını harcadığını dikkatle seçmesini öğütlüyor.
Sabırla beklersin de, bir çiğ bile düşmez yaprağına.
Hatanı ararsın da, dert yükü bırakmaz yakanı.
Sen özün olursan, insanlar yanlış anlar seni.
Sen doğru bildiğini yaparsan, eğri görülürsün.
Tutuşur yanar canın da, çıtını bile çıkarmazsın.
Sessizliğine gömülür, düşüncelere dalarsın.
Sen ne diye mutluluğu iki kişi arasında ararsın?
Yaslanırsın umutlarına da, kendini kurtarırsın.
Sen, hiç yaşlanmayacağını düşünen genç;
Dişlerin, saçların dökülmeyecek mi?
O güzelliğin, yakışıklılığın sende kalmayacak.
Bastonlar bile kaldıramayacak seni ayağa.
Zamanın geri dönüşü olmayacak, asla.
Ölenlere değil de, yaşayanlara üzül.
Kendine acı, zamanının kıymetini bil.
Kime, ne için verdiğini muhakkak bil.
