0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
47
Okunma
Şair, hayatının farklı evrelerini ve bu evrelerdeki duygularını geriye dönüp gözlemliyor. Bebekliğindeki ağlamaları ve mızmızlıkları, çocukluğundaki herkese inanma safiyetini, gençliğindeki güç ve hırsını hatırlıyor ve artık bu hâllere sahip olmadığını, yaşlandığını ve deneyim kazandığını kabul ediyor.
Özetle, bu şiir geçen zamanın, büyümenin ve olgunlaşmanın bir yansımasıdır. Her dönemle vedalaşmak, insanın kendini ve hayatını daha realist bir şekilde görmesini sağlar.
Eyy bebekliğim, mızmızlanan bebek,
Senin kadar ağlamıyorum artık.
Eyy çocukluğum, herkese inanan çocuk,
Kimseye senin kadar inanmıyorum artık.
Ey gençliğim, o güçlü hırslı genç,
Senin kadar güçlü ve hırslı değilim artık.
Eyy ağlayışlarım, inanmışlıklarım, güçlerim,
Hoşça kalın, ben artık yaşlanıyorum.
