0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
40
Okunma
Ali, bir zamanlar kalbini tamamen adadığı birini sevmişti. Bu sevgi, hayatına hem ışık hem de gölge getirmişti. Sevdiği insanın yokluğu, her anını etkiliyor; geceleri korkuyla uyanıyor, telefona her bakışında bir umut ve hayal kırıklığı arasında gidip geliyordu.
Şiir, Ali’nin içsel dünyasında yaşadığı sancıyı açıkça gösteriyor:
Başkalarını sevdiği kişiyle kıyaslaması, her yeni insanı ona benzetme çabası.
Özlemin ve yalnızlığın fiziksel ve duygusal etkileri: kalbinin acıması, gözyaşları, eksiklik hissi.
Kendi duygularına kızgınlık, ama yine de sevdiğini unutamaması.
Her mısra, “Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim” tekrarlarıyla, hem sevdiğine duyulan hayal kırıklığını hem de yaşadığı acıyı karşı tarafa yükleme çabası gibi. Ali, kendi duygularını güçlü bir şekilde ifade ederken, karşısındaki kişiye duyduğu hayal kırıklığını da açıkça ortaya koyuyor.
Hikayenin özü, yaşanamayan sevginin yarattığı derin acı ve duygusal hesaplaşma: Ali sevgiyle dolu ama aynı zamanda incinmiş bir kalbin iç sesini paylaşıyor.
Her bana yaklaşanı sen zannetmemi,
Bir başka insanı sana benzetmemi…
Ne kadar acı verdiğini bilseydin bana,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Gece yarısı korkuyla uyanmamı,
Bir haber var mı diye telefona bakmamı…
Seni seven sol yanımın nasıl acıdığını bilseydin,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Yokluğunun beni nasıl etkilediğini,
Nefesimin kesilene kadar ağladığımı,
Sevgini, sıcaklığını kalbimde hissetmemi bilseydin,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Her seni hatırladığımda kendime kızgınlığımı,
Nasılsın sorularına “sensizim” diyemediğimi,
Seni unuttum yalan haykırışlarımı bilseydin,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Aşık olmadım ben, acı çekmedim yalanlarımı…
Sensiz şu eksik, bomboş, ücra tarafımı,
Sana koşmak isteyen ayaklarımı bilseydin,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Sana kavuşma çabalarımı,
Derdinin gönlüme verdiği ağırlığı,
Her şeyi unutan, seni unutmayan aklımı,
Yaşayamadığım senli hayallerimi bilseydin,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
5.0
100% (2)
