0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
40
Okunma
Anlatıcı, hayatında insanlara karşı sürekli çaba göstermiş, sevgisini, emeğini ve desteğini esirgememiştir. Ancak insanların çoğu, verdiği değeri ve emeği fark etmemiş, karşılık vermemiştir. İnsanlar, sadece işine geldiğinde değer verir, ihtiyaçları sona erdiğinde ise dışlar ve unuturlar.
Anlatıcı, insan doğasındaki bu bencilliği, beklentisizlik ve hayal kırıklığıyla gözlemlemiştir. İyi niyet, emek ve sevgi vermek, onun hayatında çoğunlukla kıymetsiz görülmüştür. İnsan ilişkilerinin adaletsizliği ve çıkarcı doğası karşısında hayal kırıklığı yaşamış ve insanlara güvenmekte zorlanmıştır.
Hikaye, insanların çoğu zaman bencillik ve çıkar için hareket ettiğini, samimiyet ve özverinin nadir olduğunu; verilen değerin kıymetinin bilinmediğini anlatır.
Abilik yapmayan insanlar, kardeşlik beklerler.
Baballık yapmayan insanlar, evlatlık isterler.
Annelik yapmayan insanlar, evlatlık isterler.
Yani kısacası insanlar, isterler de isterler.
Seni istemezler; gidersin, yarı yolda koydu derler.
Sevmezler; sevmezsin, sevmedi derler.
Sözünde durmazlar; bırakırsın, bıraktı derler.
Yani kısaca insanlar, derler de derler.
Elinden geleni yaparsın, beğenmezler.
Canını dişine takarsın, çalışmadı derler.
Kazanırsın, yedik içtik derler.
Yani kısaca, fayda verdiğin sürece severler.
Herkes işine geldiği gibi davranır,
İşlerine gelmediğinde suçlar,
Sana ihtiyaçları olmayınca dışlar,
Kaçırırlar; o bıraktı derler.
İnsanlara bir kolunu versen, diğer kolunu isterler.
Kol kanat gersen, kolunu kanadını kırarlar.
Sevsen, kalbini kırıp sızlatırlar.
Gözlerini yaşartırlar; ben yapmadım derler.
Emeklerini zayi edip, seni bir köşeye atarlar.
Bir anda görmezden gelinir, unutulursun.
Hayatın boyunca aklında iz bırakılırsın.
Kısacası insanlar değer vermezler.
Verdiğin değerin de kıymetini bilmezler.
