Gitme buralardan, ziyan oldum ben ziyan
N’aparım ben bu şehirde, ziyan oldum ziyan
Aynalara bakmaz oldum, gözlerimde izlerin var
Hasretinden ağlıyorlar, gözyaşım var...

Derdimi anlatsam yar, ağlar ağlar dağlar
Islak bir kaldırım kokusu geliyor, hayırsız
Dertlerimi kime anlatsam yar, kimi anlar halimi
Ziyan oldum gülüm, dargınım, küsüp de gidesim var...

Elini tutasım var, duy beni duy sevdiğim
Seninle kaçasım var, bu şehirden gidesim var
Yalnızlığa bir çizgi atıp kaçasım var
Gülüm, bir yanım sensiz... n’apayım ben?

Bir yanım sensiz üşür, bir yanım seni bekler
Karanlık gecelerde isminle yanar bu yürek
Sokak lambaları bile solgun, sessiz, kimsesiz
Sen yoksun ya gülüm, bu şehir bana nefessiz...

Çığlık çığlığa susarım, duvarlar dinler derdimi
Bir umutla açarım ellerimi gökyüzüne gizlice
Sensiz geçen her anım eksik, yarım, perişan
Yüreğimde fırtınalar, dilimde tek kelime: Ziyan...

Gözlerimde saklı kalan son bakışın var hâlâ
Kalbimde yanık türküler, içimde sana sevda
Sensizliğe her dokunuş bir hançer gibi canıma
Gel de kurtar beni gülüm, dön bu yaralı halime...