Tuva’ dan aşağı
Kurutulmuş ağaçlar
Her dakika
Yüreği sökülüyordu merhametin


Dalları eğecek bir asam yoktu
Ve ağaç yapraklarını
Sunacağım keçilerim


Zeytine edilmiş yeminleri sayıkladım
Rüyalarımdan taşırdım ayetleri
En güzelden en çirkine
Yürüyen merdivenlere
Tersten binmek gibi
Nasıl başarmıştı insan
Gittikçe alçalmayı


Dalgın düşüncelerimi yaydığım sahra
Bir örtü aradı kendine
Bir gölgelik
İncir ağacının dibinde
Umudu çöle çevirmek bile
Bir maharet istiyordu
Uyuyordu insanlık evet
Beynelmilel bir döşekte


Öfkemi
Bir kartalın pençesiyle
Her bilediğimde
Ruhum paralanıyordu
Seyir terasımdan kendime bakıp
Gülümsüyordum sadece
Öfkem kendimeydi
Umudum kendimden


Alın çizgimden erdemi alıp
Kızarttığımda ise
Üstelik una bulayıp
Mutluluğa dönüşüyordu
İçimdeki mezarlık


Ölüler
Ekmek yemezdi
Çünkü ölüm
Toprağı severdi

İşte
Pahom’ un hikayesi...

ŞuLeCan