4
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
1198
Okunma
Ben gökyüzünü severdim.
Güneşin kanatlarımı öptüğü sabahları
Ama senin gözlerin beni yere çiviledi.
Uçmayı unuttum.
Sana bakmak bazen dikenli bir sessizlikte yürümek gibiydi.
Gülümsediğinde çiçek açardı içim,
Ama her sustuğunda
Bir çiçeğim daha kurudu içimde,
Haberin oldu mu?
Ben sana en kırılgan yerimden inandım,
Kendimi açtım,
Kapatamadım bir daha.
Senin kelimelerinle büyüdüm,
Ama senin susuşlarınla öldüm biraz.
Yine de bil…
Seni sevmek güzeldi.
Yorucuydu, acıydı ama güzeldi.
Çünkü ben gerçekten sevdim seni
Kendimi unuturcasına.
Şimdi belki sana uzak bir rüzgârdayım,
Ama sen,
Bir gün gökyüzüne baktığında
Kanat sesimi duyarsan,
Bil ki affetmişimdir seni
Ama dönmemişimdir.
Cevap Yaz
