0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
38
Okunma
Hırsın ateşiyle yanar ömrün,
Gölgeye kapıldın, nurdan uzak.
Küçük iyilikleri riya ile süsledin,
Hak rızasını unuttun, halka sundun.
Benliğini gizledi dünya perdesi,
Nefs boyadı karanlıkla gönül aynanı.
Sessiz feryadını duymadın,
Oysa ruhun Hak’ka susamıştı.
Bir gün taş olur bedenin,
Toprakla örtülür yarınların.
Hayaller kapanır, gözler açılır,
Gerçek uyanış o an başlar.
Geçmişe satma ömrünü,
“Keşkeler” ateşten gömlektir.
Şimdi demdir, şimdi fırsattır,
Hak’ka yönelmek için tek andır.
Uyan ey gönül, gaflet uykusundan,
Hak seni çağırır, “Gel bana!” diye.
Nefsini bırak, özünü bul,
Fenâdan geç, doğ bekâya .
5.0
100% (1)
