0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
125
Okunma
Bir umut büyütmüştüm içimde,
Adını anarken titreyen bir sevda…
Sandım ki el tutar,
Sandım ki yürek anlar.
Oysa meğer ne çok şey kurmuşum,
Senin hiç düşünmediğin yerlerde.
Bir bakışın yeter sanmıştım,
Ama sen, hep uzağa baktın benden.
Bir kelime bekledim belki,
İçten, küçük bir “kal” fısıltısı…
Ama sen sustun,
Ve ben o sessizlikte dağıldım.
Ne kadar kırılır bir insan,
Kaç parçaya bölünür bir kalp,
İşte orada öğrendim;
Beklentinin olduğu her yer,
Bir hayal kırıklığına doğurur kendini.
Artık biliyorum,
Bazı insanlar gitmez,
Ama hiç gelmemiş gibidir.
Ve bazı hayaller…
Sadece sen kurmuşsundur,
Onlar hiç içinde bile olmamıştır.
SONMISRA
5.0
100% (1)
