Sürünerek sürülecek,sürgüne !

kavak yelleri çılgın rüzgara dönüşür
rüyaları terkedilmiş sabah sularında
bir güvercin kanadı uçuşur
bileklerime gerili zincirde,fırtına kopar
derin bir akıntı alıp götürür;kızgın mağmaya ulaşır
buharlaşırım;döner başımda dünya çaresiz
özgürleşir,evrene sığmam
sessiz karanlıklara terkedilmiş bir çocuk gülüşüdür
gözyaşıyla ıslanmış,elinden alınmış,bir türkü dilidir
açlıkla uslanmış;yolunu yitirmiş,bir özlem kabarır,
çölleşmiş ufkumda benim,seni öksüz bulunca
kaybolmuş patikalarında,bilinmez diyarların
tarihsel bir düttürüye dönüşür,acılarla pişirilmişliğim
nasır tutmuş topuklarımı,çatlatırcasına yürüdüm
asırlık çarıklarım eridi;astarı silindi yüzümün
parçalanmış coğrafyada,sen sola,ben sağa düştüm
düşürüldük;düşkünler evinde sığıntıyız,şimdi ikimiz
yurtsuz gözelerimizde birikir,yaşamı ölümün
uzatsan elini tutarım bilirsin;seni komam yardan aşağı
uzatsam elimi sarılır yaraların
yaramaz bir çocuk heyecanı kaplar yüzünü
dayasam sırtımı düşmem bilirim
taşırsın asırlık kamburunu güle oynaya
yüzünü sürsen yüzüme,aydınlanır kararan gözlerin
ağır aksakta olsa çıkarız Ağrı dağına
Nemrud’u kıskandırmak adına;Nuh’a sal olur akar gideriz
Babil bahçelerini sulandırmaya...

Sınırlar, sinir uçlarımızı bölmüş ikiye
göbek bağımız kesilmiş dişle,nedenleri yalın
sonuçları çözümsüz;davalara kilitlenmiş kaderimiz
dost öykülere hasret;ölümcül beklemedeyiz
kulağımız kirişte;sancımız doğumsuz
ecelimiz elimizden alınmış
azap çukurlarına gömülmüş
taşsız mezarlara terkedilmiş;tarihsel iskeletiz
yaşama muhtaç;sevgiye aç
isa’sız haçız çarmıha gerilmiş;miraçsız Muhammed’iz
Araf’ta bekletilmiş...

biliyorum gürgenleşen düşlerim,filizlenmeyecek
yaban sarmaşıklar sarınca her yanımı
dehlizlerde unutulan köklerim gövermeyecek
yeşermeyecek kışlanmışlığım;dalbudak salmayacak
ormanlaşmayacağız seninle,kinle sulanan topraktan
ağu hasada duracak;zehir zemberek
bir kısır döngüye bağlanacağız
asırlık davamız görülmeyecek
karar veren bensen olmadıkca
ölen yokolan bensen oldukca
doymayacak kana susamışlık;barış anılmayacak
savaş meydanlarında

biliyoruz,bu cinnet,bu cehil cesaret,tüketecek
kül olacak sevgiden yana ne yoğurmuşsak
ne pişirilmişsek,insanlık fırınında,onu sunacağız
imparatorun sofrasına;diyetimizi ödeyeceğiz
savaş tanrılarına adaklanmışcasına,uzatacağız boyunlarımızı
kurbanlaşacağız;kurban olduğum

kanımızın aktığı çukurun başına,anıt taş dikilecek
kurbalıklar geçecek önünden;yürekleri teslim alınmış
beyinleri iğdiş edilmiş;boyunları eğdirilmiş
bayrak bayrak;marş mars,dua dua
ceylanlar geçecek kara gözlü;sürünerek,sürülecek,sürgüne
sürgün
sürgit
sür
yani...!

Volkan Kemal
Bu şiirsel düttürü, halkların kardeşliğine adaklanmıştır. Sürgünde yaşanlar bilir acısını sürülmenin...

KAYNAK : www.youtube.com/watch?v=AwktKehKGFY