Maneviyatın Yitimi

Nedir bu gidişat, nereye varır bu yol,
Günah denizinde boğulmuş her rol.
Maneviyat yok olmuş, gönüller sağır,
Biz, özümüzden kopmuş, yanlışta ısrar.

Bir zamanlar aydınlık, şimdi zifirî karanlık,
Atalar zaferle dolmuş, biz yorgun ve dar bakış.
İçki sofralarda, zehir damarımızda,
Ne kaldıysa geride, yitmiş inanç yolda.

Kötülüklerin anası, içki başta durur,
Zina büyük oğlu, kalpleri kurutur.
Kumar kardeşi, ocakları söndürür,
Sigara küçük ama, yürekleri bükündürür.

Her birinin dostu var, ölümcül sıralar,
Kokain, eroin peşlerinde sararlar.
Gençlik heder olur, umutlar yok olur,
Bu haram yolunda her kalp tek tek solur.

Göz yumdukça büyür, kök salar her kötü,
Maneviyattan uzak her toprak çürüdü.
Bir zamanlar iyilik galipti her yerde,
Şimdi kötülük hüküm sürer geniş bir seferde.

Ne oldu bize, hangi yolda kaybolduk?
Neden bu kirli sulara gönlümüzü koyduk?
Oysa Hak bizi çağırır her an ve her daim,
Bizse dünyevî hırslarda yitirdik her daim.

Zaman döndü, ak oldu kara,
Kötülük çoğaldı, sardı dört bir tarafa.
İnsanlık unuttu hakkı, neyi arar, neyi bulur?
Oysa bu yol, cehenneme varan bir yolculuktur.

Maneviyat olmadan, kim kurtulur bu ateşten?
Kim kaçabilir haramın cezasından, işte budur gerçekten.
Dünyayı kazandık sandık, oysa neyi kaybettik?
Kalplerde kötülükler yer buldu, aşkı terk ettik.

Şanlı tarihimizi unuttuk birer birer,
Zaferler dolu mazimiz şimdi bize ne der?
Uyan ey insanlık, uyan ey milletim,
Yolun sonu karanlık, eğer dönmezsek özümüze, yitip gideriz.

Bak işte Nemrutlar, Firavunlar her yanda,
Kendi nefsini ilah bilenler her savaşta.
Bir virüs dahi dize getirdi hepsini,
Toprağa düşüp silindi isimleri.

Ne diye bu inat, ne diye bu hırs?
Sanki dünyayı ele geçirdik sanmışız,
Her şey geçer, kalmaz bu dünya malı,
Elde kalan, sadece yapılan ameli hayrı,

Fitneye, fesada kulağımızı kapatmazsak,
Kötülükle yarışmak, insanlığı son bulur zannedersek,
O vakit ne huzur ne de umut kalır,
Kendi elimizle karanlıkta kayboluruz, çürür her barış.

Ama hâlâ vakit var, dönmeye fırsat var,
Hak yoluna adım atarsak, biter bu nazar.
Maneviyatta çözüm var, kurtuluş Hak’ta,
Kendi özümüze dönersek, buluruz saadeti sonsuz hayatta.

Evet, dünya döner hızla, zaman geçer elbet,
Ama biz nefsimize yenik düşersek her şey heba, net.
Her bireyin bir görevi var bu âlemde,
İnsana insanlık yakışır, başka ne?

Yeter ki silkelen, uyan bir kez daha,
Dön yüzünü karanlıktan, bak aydınlığa.
Vicdan terazinde tart her niyeti,
Adaletle yaşa, sevgiyle büyüt ümitleri.

İmanla olursa, biter tüm dertler,
Kötülükler geride kalır, yalnızca iyilikler eser.
Gönüllerde sevda olur, dünyada barış,
O vakit anlarız işte, bu yol Hakk’a varış.

Bir kez daha uyanın ey milletim,
Maneviyatla dirilin, gelin hep birlikte yürüyelim.
Hak olan neyse onu seçelim,
Bu çukurdan çıkarız elbet, yeter ki gönülden sevelim.