Beni unutma demeyeceğim bu sefer
Unutmak istemesen ; dönülmez seferlere uğramazdı yolların

Sessiz bir çığlık gibi ; ayrılıklar yüreğimde
Söyle şimdi gittin de erdi mi başın göğe
Calba çiçekleri sararıyor yüreğimde
Hatıralarımız bende gözlerimdeki yaşa döner
Eski bir şarkının zamanına gider umutlarım yeniden
Şimdi fark ediyorum renklerini gökyüzünün
Gri bulutlardan çaldığım nemleri taşıyor gözlerim
’Ayrılık yaman kelime’ diyor şarkılar

Gittin ya
Kim anlar şimdi çaresizliğimi, sensizliğimi
Gittin ya ; ayaklar altında ezilmiş bir gül gibi yüreğim
Bir gidiş bileti kestin yolculuğuna
Ama unutup dönüşü kesmedi
Kapıdaki düş yolculuğundakiler
Cebimde yaralı mektuplar bıraktın bana
Duygusuz yaşadım bir zaman
Ecel terleri döktüm gece yarıları uyanmada
Bir rüyanın eşiğinde gördüm gözlerini
Ama dokunamadım kaybettiğim ellerine
Bir annesiz kuş gibi sahipsizim şimdi

Gittin ya
Uykularım sensiz, rüyalarım kabuslar gibi
Ama ; arada bir uğra rüyalarıma
Biraz gülümse, ses ver, umut ver
Bir gün ansızın gel ; kapılarım senliliğe açılsın bu seferde
Bir çılgın yağmurun sesinde
Kuşların ötüşünde gel yine
Ne zaman şimşek çaksa göklerde
Hep korkulu düşler düşer camlara
Ve, zifiri bir karanlığa asılır gözlerim sensiz

Gittin ya
Bir doğum günümde daha sensiz üflüyorum
Bir mum, ağlayan pasta !
Hangi sesi katayım şimdi doğum günüme
Şarkılar yasta, kuşlar ötmüyor dallarda
Hayalin kaldı çerçevelerde
Yasla başladı bu mevsim ; sen bu şehirden gidince
Ayrılık koydum tüm mevsimlerin adını

Yoksun artık
Varlığını unuttu mu ki takvimler ?
Bu ayrılık ikimizi de yıktı, sen zaman ötesi
Bense yarınsız yaşantıları unuttum !
İşte bu yüzden kırgınım her şeye, kendime, sana
Sen gittin ; ayrılık oldu mevsimlerin adı
Her şeye rağmen kalbimde sakladığım bir sen varsın

Sen gideli
Hep bir yanım eksik kaldı... tamamlanacak ömür kalmadı
Sen gittin adım yalnızlık oldu
Nerden başladı yine
Kalbimden kalbine mektuplar ?

Günay Koçak