0
Yorum
12
Beğeni
4,9
Puan
133
Okunma
Yaşadıkça ölür insan,
Fark etmez kimse, toprak atılmadan...
En çok da sözler öldürür insanı,
Tutamaz kimse, ne yaşını ne yasını.
Ne canlar, ne acılar taşır şu incecik beden,
Taşır da… ruhu defalarca ölmüşken.
Üzerinde yok ki giysin kefen,
Sorsalar belki, kim bilir neden...
İnce bir ruh bu, fazla kırılgan,
Kırıldıkça çöker içine,
Gözyaşını geceye gizler her defasında.
Her şey işler içine, dokunur derinden,
Fazla hassas…
Aklı, mantığı puslanmış, tutulmuş pas...
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
