Bu hayatta yaptığım en güzel şey,
Sessizce çekip gitmek...
Ne öfke bırakırım geride,
Ne de bir yük omuzlarda...
Yalnızca susarım,
Ve kendi yoluma bakarım.

Kin tutmam, içimde zehir saklamam,
Çünkü biliyorum;
En ağır yüklerden biridir kin,
İnsanı eritir, tüketir,
Ben ise özgürlüğümü seçerim,
Ve gökyüzüne bırakırım tüm dargınlıkları.

Hesap sormam kimseye,
Herkes kendi vicdanıyla baş başa kalsın,
Ben kalbimin terazisine güvenirim,
Doğruyu bilen zaten bilir,
Yanlışı yapan kendiyle yüzleşir,
Ben uzaklardan seyrederim sessizce.

Çirkinleşmem, alçalmam,
Çünkü insanı değerli kılan nezakettir,
Yara açan dil değil,
Şifa olan sözdür...
Benim suskunluğum,
Bazen en yüksek haykırışımdır.

Zorluk çıkarmam kimseye,
Her kapıyı kolayca kapatırım,
Kilitlemem, mühürlemem,
Arkamdan huzur kalsın isterim,
Çünkü vedalar da bir terbiyedir,
Benimkisi zarafetle yazılır.

Ve sonunda...
Soğurum, uzaklaşırım,
Tıpkı kışın ardından gelen bahar gibi,
Kendi mevsimime dönerim yeniden.
Kimseye borcum yok, kimseye yüküm yok,
Ben yalnızca içimdeki huzura yürürüm...

@NURAL BEKTAŞLI