0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
74
Okunma
Dünya hırsını bırakıp bir köşeye hak edenlerin sesini duyorsunuz.
Şiir deki sesi sende duydun mu?
Gözlerimi kapattım,
ve açtım rüya gibi bir dünyaya.
Yeşilin bin tonu sarıldı bana,
her çiçek bir sır, her yaprak bir dua.
Rüzgâr, dalları okşar hafifçe,
kuşlar, melodilerini kalbime bırakır.
Nehrin sesi, sessizliğin şarkısı,
ve toprak… toprağın kokusu bile huzur taşır.
Gül, aşkın kokusunu fısıldar,
Menekşe, utangaç bir gülümseme gibi,
Papatya, masumiyetin renginde parlar,
Ve her çiçek, cennetten bir kelime saklar.
Burada acı yok, sadece tatlı bir sükûnet,
Burada zaman, yapraklarla birlikte dans eder.
Her adımda bir hikâye,
Her nefeste bir sonsuzluk…
Ve ben,
bu fısıldayan bahçede kaybolurken,
Öğrendim: Cennet,
dışarıda değil, ruhun yeşerdiği yerde.
