1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
147
Okunma
Haritalar değişiyor gün geçtikçe.
Tanrıçalar ağlaşıyorlar.
Gölgesinde büyüdüğüm ceviz ağacı,
Keşke konuşabilseydim.
Sonra belki tanrıçaları da teselli ederdim.
Alay ediyor bir köşede,
Yalnızlıkla tanışmamış olan.
Cüretkar, genç ve cahil...
Her anımda yanımda, uzaktan izliyor beni.
Omuzlarımda bir yük gibi...
Varlığını biliyorum ama bahsedemiyorum.
Ceviz ağaçları dinler miydi ki anlatsam,
Ya tanrıçalar onları ağlatan sen misin?
Gün geçtikçe daha çok korkuyorum.
Peşimi bırakması için her şeyimi verirdim.
Kabuslarimda bile benimle.
En zayıf anımda karşımda.
Korkunç gülümsemesi ile...
Tanrıçalara kahkaha attım.
Ve sonra ceviz ağacıyla vedalaştım.
Ruhumun yangınıyla tanışmak için.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz