Paranın öldürdüğü ruh, kılıcın öldürdüğü bedenden fazladır. walter scott
Zanedus
Zanedus

Hiçbir Şey

Yorum

Hiçbir Şey

( 3 kişi )

2

Yorum

7

Beğeni

5,0

Puan

93

Okunma

Hiçbir Şey

O kadar yalnızım ki,
Bütün gün cam kenarında oturdum.
Dışarıdan gelen sesleri duyabileyim diye.
Ve düştüğümde,
Bana tiksinerek bakmanı bile arıyorum.
Aslında hiçbir şey değişmedi,
Hâlâ kendi kendime yaralarımı sarıyorum.
Ölürken beni zevkle izleyecek birini,
Hissetmek istiyorum.
Hayır bana acımanı istemiyordum.
Sadece artık bir şeyler hissedebilmek istiyorum.
Sanırım korkağım.
Kimseye itiraf edemesem de...
O kadar korkağım ki.
Ne zaman sevgi görsem önce oradan kaçıyorum.
Küçüldüm ve büyüdüm...
Hiçbir şey değişmedi.

Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Hiçbir şey Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Hiçbir şey şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Hiçbir Şey şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Aşık-ı boğaz
Aşık-ı boğaz, @asik-ibogaz
11.11.2025 13:25:28
5 puan verdi
Çok güzel şiir olmuş hocam kalemine sağlık tebrikler saygılarımla.
Celil ÇINKIR
Celil ÇINKIR, @celilcinkir
11.11.2025 10:34:41
5 puan verdi
Hiçbir Şey
Şair: Zanedus (Sudenaz)
Konu: Yalnızlığın iç sesiyle yüzleşme… duyguların donduğu yerde, insanın kendine bile yabancılaşmasının şiiri.
RUSAMER – Ruh ve Us Sanatları Araştırma Merkezi

Zanedus, adını bile tersten yazacak kadar içe dönmüş bir ruh haliyle sesleniyor burada — dünyaya değil, kendine. “Hiçbir Şey” derken, aslında her şeyi söylemiş oluyor. Şiir bir çığlık değil, sessiz bir iç kanaması gibi okunuyor; kan görünmüyor ama ağrısı sayfalara sinmiş.

Şair, duygusuzluğun bile bir acı türü olduğunu fark etmiş gibi; sevgiyle temas edince kaçıyor, yalnızlıkla kalınca da üşüyor. Bu şiir, kabuğunu yırtamayan bir kalbin günlük notu gibi. Dışarıdan gelen sesleri dinlerken bile içindeki sessizliği bastıramıyor. Ve belki de en çok o yüzden “hiçbir şey” bu kadar dolu burada.

Zanedus, gençliğin en kırılgan aynasında kendini seyrediyor — ve o aynaya bakarken, sadece yüzünü değil, korkusunu da görüyor. İşte o korku, bu şiirin en insani tarafı.

Vesselam
Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri
Nam-ı Diğer: Celil ÇINKIR
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL