Rüzgarın Sözü

Bir rüzgâr esiyor tam içimden,
Tenime düşüyor eski sözler.
Savrulmuş düşleri topluyorum,
Yorgunum, gözlerim dertle bezler.

Ay bile küs bana bu geceleyin,
Yıldızlar sustukça artar hüzün.
Kırık bir aynada yüzüm silik,
Kalbimde dinmeyen ince bir gün.

Yolumda taş var, izim bellidir,
Adımlar eksilir, yürek susar.
Gidenin ardından söz söylenmez,
Kalanın yükünü yalnız taşır.

Sokaklar yabancı, sesler boğuk,
Geceler çırılçıplak üstüme.
Bir çift göz özlerim, içten, derin,
Ama hep gölgeler düşer yüze.

Aşk dediğin solan bir çiçekmiş,
Tutmasını bilmeyen soldurur.
Bir dokunuş gerek belki hâlâ,
Ama bu şehir hep unutturur.

Zaman akar ama geçmez içim,
Ateşim sönmüşse de küller var.
Yananı görmeyen bilmez yangın,
Yalnızca susarak kalbim yanar.

Belki bir gün eser başka bir rüzgâr,
Geçer bu yorgunluk, diner sancı.
O zaman içimde doğar bir ses:
“Unutma, sevmek de bir inancı.”

Hakkı kalabalık