2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
249
Okunma
Bir kelimenin gölgesinde
doğar bazen bütün bir evren.
Sessizlik, ince bir ırmak gibi
taşır içimizdeki sırları.
Gözlerinde büyür gece,
ama karanlık değil o —
bir yıldızın ilk soluğu,
henüz adı konmamış bir ışık.
Ben sana bakınca,
zaman kendi zincirini unutur.
Rüzgâr susar,
deniz derinliğini bırakır.
Ve biz,
iki fısıltı arasında
doğmuş bir şarkı gibi,
yeryüzüne sığmayan bir şiiriz.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz