Bir yürek meselesi

İnsan gibi konuşmak, yumuşak dokunmaktır,
Sözle değil, gönülle anlaşmaktır.
Kırmadan, incitmeden doğruyu demek,
Yalanı değil, kalbi dile getirmek.

İnsan gibi anlamak, kolay değil elbet,
Bakmakla değil, hissetmekle olur niyet.
Anlatmaksa bir emek, sabırla örülür,
Sadece kelime değil, içten gelen görülür.

Dinlemekse en büyük erdem bazen,
Can kulağıyla duymak gerek derinden.
Anladığını yaşamak sözün gerçeğidir,
İnsanca yaşamaksa, en yüce sevgidir.

Keşke insanlar sevebilse içten içe,
Yargılamadan baksak düşmeden fikre.
Bir selam, bir gülüş, umut olur her yüze,
Birlik doğar sevgiyle, yoksa hüzün çökece.

Hiçbir cana kıymadan, hor görmeden,
Saygı göstermek gerek tüm değerden.
Bir yaprağa, bir kuşa, bir dosta bile,
Merhametle bakmak gerek derinlikle.

Ve unutma dostum;
Okumak, anlamak içindir her satırda,
Anlamıyorsan niye açarsın o kapıyı da?
Okuduğun şey seni büyütmüyorsa içeride,
Sadece harf yutarsın, boşluk kalır geride.

“İnsan gibi yaşamak; konuşmakla başlar, ama kalpten anlamakla tamamlanır.”

Hakkı kalabalık