Halinden utanmaz, yalan kürsüsü;
Gözümüzde yaşlar, gezdi ağalar.
Herkesin dilinde isyan türküsü,
Milletim canından bezdi ağalar.

Makamın görevi, garip güldürmek;
Yaşatmak vazife, birlik hedeftir.
Yakışmaz beyliğe, umut öldürmek;
Mazlumu korumak, büyük şereftir.

Feryatlar yükseldi yüce dağlara;
Boğaz düğümlendi, ağladı kuzu.
Toprağın altında kalan sağlara;
Tepeden tırnağa yayıldı sızı.

Düşündük, taşındık; bolca kaşındık,
Bir şey anlamadık sahte oyundan.
Renklere darıldık, hepten aşındık,
Korkar oldu insan kendi soyundan.

Yurt gibi kokmuyor toprak kokusu;
Zehirden bir hava göğü kapladı.
Parçaladı kültürü kanın dokusu;
Paralı uşaklar hançer sapladı.

Zorluklar köprüyü hayalde geçer;
Gerçekler can yakar, düşürür dibe.
Sadece gösteriş mutluluk içer;
Dürüstlük son sürat götürür ipe.

Cahilden beslenip haklı çıktılar;
Bilenler şaşırdı, yüzler gülmedi.
Ne varsa yerinde vurup yıktılar;
Enkazdan geriye bir şey gelmedi.

Bütün vaatlere aldanmış emek;
Kökleri utanmış hadsiz dalların.
Yaralı gönüller, sönük bir çiçek;
Dertleri dinlenir, dertsiz kulların.

Sözün tesiri yok, böyleymiş düzen;
Alışmak anlamsız, çünkü ölüm var.
Hey sen, zalimlerin yanında gezen;
Tanrı bizimledir, bizlere de yâr.

Furkan AYDOĞAN(ÇERİ)