Ah, aşkım!
Birtanem!
Bu şiiri sana gece yarısı...
Geç saatte her zaman ki gibi, yine onikiyi geciyor...
Ve ben, alaca karanlığa inat...
Duygularımı kağıda döküp, dile getirmeye calisiyorum!
Senin bana yaşattığın en
En güzel sevgiyi... Tattırdığın
Aşkların en güzel
Duygularla...
Şu önümde duran bombos hayata inat, yazmaya çalışıyorum!
Nasıl güneş hep geceye inat doguyorsa...
Her sabah mevsimler birbirine inat!
Ve kendine özel güzeliklerle peşpeşe takip ediyorsa...
Ben de öyle herseye inat seni seviyorum!
Hem de herşeye rağmen!
Kine, nefrete, ayrılığa inat!
Uykusuz, aç susuz ve yorgunluğa inat!
Vucuduma uyuşukluk veren sigaraya
ve alkole inat!
Damarlarimda dolaşan kana...
Herseye vinat!
Her şeye rağmen!
Seviyorum seni!
Hem de, ölümüne...
Ne dersen de...
İster Inat de...
İster delilik!
Evet,
Ölünceye kadar degil!
Öldükten sonra bile seni sevecegim!
Bak!, bu şiiri ay Işığında yaziyorum!
Her şeye rağmen bu şiiri mi sana, saat her zaman ki gibi, yine 12 yi gece yazıyorum!
Ve ben, herşeye rağmen buz gibi olan havaya rağmen!
O, alaca karanliga inat!
O, güzel ve tertemiz duygularımı dile getirmeye çalisiyorum!
Senin bana verdiğin ve tattırdığin duyguların ve aşklarin en güzeliğiyle...
Şu önüm de duran bomboş olan hayata inat!
Yazmaya çalışıyorum!
Dinçer Dayı