Ce’ eeeee ben geldim.
Dibi tutmuş sevdaların altını kapattım da geldim.
Tatsız, tuzsuz, yavan aşklar,
İlk lokmada boğazda kalan, yalan sevdalar.

Hele o kalp dedikleri var ya,
Sanki düdüklü tencere…
Bakarsın, içinde sadece buhar,
Dumanı bol, tadı yok, kokusu is tutmuş.

Sevda mı dedin, ben o işi bozarım.

Ben mi?
Ben deliyim!
Ben aşkı çiğ çiğ yerim arkadaş,
Kanı dudağıma bulaşsın isterim,
Yanlış masada oturur,
Yanlış dudaklara gülümser,
Yanlış kapılarda sabahlarım.

Onlar mı?
Onlar aşkı plastik tabakta,
Plastik bir gülüşle ikram eden,
Üç gün sonra çöpe döküp,
Üstüne bir de “çok seviyorum” yazan
Harflere ihanet eden soytarılar.

Sevda mı dedin, ben o işi bozarım.

Bakın…
Benim cebimde kurumuş kelebekler var,
Kanatları hâlâ titrer gece rüzgârında.
Bir de sakladığım kırık saatler,
Suskunluğumdan düşen kelimeler var.

Ben deliyim…
Aşkın mantığını bozarım,
Harflerin yerini değiştiririm,
“Sevda” derim, “veda” çıkar,
“Kalp” derim, “lap” diye yere çarpar,
Aşk derim, “kaş göz ayrı oynar.”

Sizin sevdalarınız vitrinde camın arkasında,
Benimki yürek arkasında…
Üzerinde kocaman bir yazı:
“Açmayın, patlar.”

Ama…
Ama açın, açın…
Çünkü ben geldim,
Ve her şeyi patlatmaya niyetliyim.

Hah… hah… hahahaaa!
Korkmayın…
Bu sadece aşkın gerçek sesi değil…
Bu, sizin vitrindeki yalanlarınızın,
Benim elimde paramparça oluşunun sesi!

...
..
“Şşşşt Hadi gel… bir kepçe sevdada sana ayırdım.”
:)