Dilin ucundaki her sıcak hece,
Bir ömrü yakar, düşer düşünce.
Bir kez dökülürse kelamın özü,
Toplayamazsın ne tövbe, ne sözü.

🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊

Söz, ya cana can olur, nur gibi
Ya da düşer yüreğe, köz gibi.

Düşün ki kalem bile durur derin,
Yazmaz içi boş olanın kelamını serin.

Söz eğer hikmetle süzülmemişse,
Zehir olur, bal gibi görünse de.

Sükût bir cevherdir, öz bilen için,
Her harf yüktür, az bilen için.

Düşün ki söz, bir nefesin elçisidir,
Ya Rahman’dan gelir, ya nefsin pisidir.

Nefis ister konuşmak, parlamak için,
Ama Hak ehli susar, yanmak için.

Nice söz vardır içi boş, ses büyük,
Nice sükût vardır içinde bin melek yük.

Düşün ki bir harf bazen vuslat olur ruha,
Bir harf de düşürür insanı kuha. (uçuruma)

Sükût eyle önce, bak kalbine doğru,
Kalp safsa eğer, gösterir sana nuru.

Dile değil, evvelâ kalbe sahip ol,
Sözden önce niyetin özüne dol.

Düşün ki her söz bir tohumdur gönül toprağına,
Ekersen düşüncesiz, biçersin cinsi biçimsiz.

Söz söylerken değil, susarken öğren,
Zira sükûtla parlar gönül gören.

Her kelime bir kapıdır, bil ey can,
Anahtarı kalptedir, dil sürer bir an.

🖋Bir Gönül Mesnevisi 🖋