ECELİM OLDUN BİLEMEDİM
Yangınlar açtın, yüreğime giderken,
Ne gündüzüm kaldı, ne gecem dost oldu bana.
Terse çevirdin bütün dünyamı vefasızca,
Ecelim oldun bilemedim be vicdansız.

Kara günler yaşattın, yalanlar söyleyerek,
Zarar ziyan oldu sayende bütün gençliğim.
Meğer kendi kendimi avutuyormuşum hayalinle,
Ecelim oldun bilemedim be vefasız.

Zalimden zalim çıktın, bitirdin umutlarımı,
Yıktın ev hayalimi, yuva özlemimi.
Hani bahçemizde zeytin ağacımız olacaktı,
Mor, çiçeklerimiz açacaktı kapımızın üzerinde.
Ecelim oldun bilemedim be kitapsız.

Canımdan bezdirdi yalanın, dolanın,
Yüzün gülmesin senin hiçbir zaman.
Kalbin sızlasın, acı acı yakarak,
Ecelim oldun bilemedim be zalim.

Yaktın gittin, közünü de gönlümde bıraktın,
Dumanım çıkmıyor, içimde hiç birşey tütmüyor.
Bir vefasız gibi ortada bıraktın,
Ecelim oldun bilemedim be kalpsiz.

Dört duvar dostun olsun sende yan sabahlara kadar,
Gözlerinin feri sönsün, umudun hiç olmasın.
Seni unutmam sanıyorsun ama çok yanılıyorsun,
Ecelim oldun bilemedim be yüreksiz.