Kendi yalanımı yaşıyorum ben…
Sana bakarken gördüğüm gerçek
Ağzımda oyaladığım ucuz bir şarap
Ne yaparsam yapayım dönüşüm sana ise
Bu yine benim yansımamdır
Her seferinde yine kendime döndüğüm yoldur
Kahramanları yapan bizlerizdir.
Aciz bir prensi asil yapan
Çıplak kralı giydiren yine bizizdir.
Seni istediğim vezir,
İstediğimde rezil etmem bendendir
Çünkü artık sen benim masal kahramansın
Aşkın kapısını aralamak istediğimde binbir suratla benlesin…
Uyandırıyorsun bazen cadının verdiği elmanın zehrinden
Bazen de sadece kurbağa olarak kalıyorsun…
Üstüne bastığımda mide bulandırıcı o sesinle…
Kral da benim palyaço da…
Soytarımsın benim…
Kendi yalanımı yaşıyorum bende…
Ama yine de…
Kendi dünyam yaralıyor beni…
Soytarının eli öpülür mü kral diye
Seni alıp romanlara taşımak öylesine zor ki!
Kısacık öykülerin sonuç bölümü olmayan
Yırtık sayfaları olarak asılı kalıyorsun havada
Mecnunu büyük yapan aşkı değil
Kavuşamamasıdır…
Leyla’nın da umurumda olsa bulurdu yolunu
Yoksan bende böyle bir efsanenin içinde
Yaradan da fazla kulu sevmenin
Cezasını bildiğimdendir
Bu gecelik kralımsın
Ama yine ben…
Kralın çıplak olduğunu bağıran
Üzerine de kahkaha atan yaramaz çocuğum
Kendi yalın ve çıplaklığını görünce de
Susturulmayan olacağım…