Hayat ben biliyorum demene müsaade etmez senin,bunu da öğrendim deme şansı verir sadece…Çok bilen çok yanılır derler,sende yanılacaksın..hayatının büyük bir kısmı özgün müzikler gibi geçecek belki de…

Herkes kendine Leyla kendine Mecnun aşkların içinde bulabilirsin kendini..Sevdalar göreceksin hepsi birbirinden kara,insanoğlu her aşka farklı kavgayla girer..
Düşe kalka öğrenirken hayatı bir süre sonra sadece tökezlemeye alışacaksın… çünkü, Tökezlesek de ayağa kalkabiliriz…
Varsa dostun şanslısındır yapışır ensene ya da sen beklersin düşerse tutmak için…
Herkes sana aklını kullanmanı öğütlerken sen Dilini bilmediğin şarkılara eşlik edeceksin…
her şey sana yüreğinin hissettirdiği kadardır çünkü..kelime daracağın gelişir..Başa sarmak isteyeceğin günlerde gelecektir elbet…
Öğretmeninin tahtaya astığı fişler…
Düştüğünde annenin telaşı…
Ateşli gecelerde sayıkladığın baban…
Gizli gizli ilk sigara içişlerin..
Bitmeyecek sandığın telefon konuşmaları…
Yendiğin ve yenildiğin maçlar…
İlk masum öpücüğün…
Yüreğinin ortasına oturan evlat olsa sevilmez dediğin şimdileri ,hani şu evlat acısının tasvirine benzeyen..
İlk terk edilişin..
Ne büyük yeminler etmiştin di mi aşka,sevmemeye dair..nasıl da nefret etmiştin ailenden seni anlamıyorlar diye..sonra nasılda eteklerinin altına gizlenmiştin ilk karın ağrında..
Doğumlar…
Cenazeler…
Büyüdük sandık, oysa tam olgunum diye sayıklarken, hayat atmadı mı kafana bir tuğla daha…
Herkes büyüdüğünden başka bir şey anladı, bende öğrendim ki, yüreğin ekmeği yenir bu hayatta…
Melek olma şerefine nail olan insan tanımayacaksın belki
Ama…
İnsanlıktan nasibini almışlarla karşılaşacaksın…
Hayırdaki şer
Şerdeki hayırı göreceksin…
Belki Karun olmayacaksın, ayakta alkışlamayacak seni şakşakçılar
Ama sende...
Yağmurlu bir günde koklamadan edemeyeceksin toprağı
Ve sen…
Yüreğini alkışlama cesareti göstereceksin...
Bileceksin ki…
Her şey üst üste gelecek, buna katlanamam dediklerin olacak ama yine de inatçı olacaksın…
Neden?İnsanlıktan nasibini almışlardan olmak için…