Masaldan Gerçeğe

Bir varmış, bir yokmuş, yıllar öncesi,
Masallarla büyüdüm, düşler içindi.
Emekledim, düştüm, kalktım her defa,
Her yara umutla doldu sonunda.

Çocukluk geçti, yollar uzadıkça,
Zaman aktı sessiz, yürek durmadı.
Gözyaşıyla suladım her hayali,
Düşe kalka vardım bugünkü hâle.

Gelene yol verdim, gideni saldım,
Çoğu zaman sustum, içime daldım.
Bir gün baş oldum, bir gün yalnız kaldım,
Ne yaşarsan yaşa, farkı az aslında.

Masal bitti artık, uyan sevgilim,
Yanımdasın şimdi, içimin sesi.
Gözlerinle çizdim tüm düşlerimi,
Her kelimede buldum ben kendimi.

Kalbimin bir köşesinde açan gül,
Sessizce büyüdü, konuşmaz bir dil.
Sana âşık oldum usul usulca,
Zamanla derinleşti bu yolculuk da.

Masal bitti, gözler açık bu defa,
Adın düştü hece hece dualara.
Bir ben kaldım, bir de kalbimde sen,
Sevdanla büyüdüm — şimdi: gerçekten.

Film daha başlamadan koptu belki,
Ama içimizde hâlâ sahneler gizli.
Gerçek ağırdı, masal saf ve temizdi…
Ve biz hâlâ, o masalın içindeyiz sevgili.

Hakkı Kalabalık