Ayakların yerde değil


Ayakların yerde değil, yıldızlarda dans eder,
Düşünceler rüzgâr gibi hafif, yüreğin bahar kokar.
Sözcüklerin ateşle yıkanır, coşar, parlar dalga,
Kelimelerle dokunursun dünyaya, umutla, sevinçle.

Her dize bir pencere açar, içindeki ışığa,
Sevgiyle karışır umut, yüreğin bir çiçek açar.
Dostluk ellerinde bir bahar, yumuşak ve sıcacık,
Kırılgan yanınla gülümser, güçle sarılır hayata.

Yorulmazsın hiç, güler yüzünle sararsın geceyi,
Saklarsın derin sırlarını, umutla doldurursun gizlice.
Kelimeler dökülür neşeyle, içini açar,
Şiirinle yükselirsin, yıldızlara dokunursun.

Hayata karşı duruşun dimdik, kararlı ve parlak,
İçindeki ateş asla sönmez, yolunu aydınlatır.
Dostların bilir seni, sözün neşe taşır,
Bir yoldaş, bir sırdaş, hep yüreğinle parlar.

Dünyaya dokunan o nazik, sevgi dolu dokunuş,
Yaşamın her anında bir parça sen gizlisin.
Yorulmazsın, susmazsın, umut hep yanar,
Şiirinle yaşatır, insanlığı neşeyle anlatırsın.

Bakışların çoğu zaman söyler, sessiz bir neşe,
Mavi bir deniz gibi sarar, umutla coşturur.
Sadece anlamak isteyen görür seni,
Çünkü kalpten gelen sözler, kelimelerden önce gelir.

Zorluklar seni eğemez, güçlendirir seni,
Acılar yoğurur, ama içindeki ışığı eksiltmez.
Her yara bir öğretmen, kalbinde ders verir,
Sen susarsan yazın konuşur, umutla dolu.

Gösteriş istemezsin, sessizce dokunursun,
Kalbinle iz bırakır, neşe yayan bir iz.
Bir tebessüm yeter sana, yürekten gelen,
Anlamak isteyen anlar; sen hep samimi ve derinsin.

Çok şey gördün, bazen sustun, ama asla yılmadın,
Merhametinle dolusun, sevgiyle dolup taşarsın.
Sözlerin geç kalmaz, zamanında yankılanır,
Yaraya tuz değil, şifa taşırsın gizlice.

Kendini anlatmazsın, yaşarsın duru ve neşeyle,
Ama her dizen seni anlatır, tanıyan anlar.
Bir şiir değil sadece, bir hayat durur içinde,
Ve her satırında “buradayım” dersin, umutla.

Hakkı kalabalık